ผศ.วรวุธ สุวรรณฤทธิ์ นักวิชาการผู้เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์เมืองกาญจน์ และผู้แต่งหนังสือ "สงครามมหาเอเชียบูรพา กาญจนบุรี"เล่าว่า
“ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยเหตุที่ทําการค้าผูกขาดกับญี่ปุ่น ทําให้นายบุญผ่องได้พูดคุยกับเชลยศึกที่มารับของบ่อยครั้ง จึงได้รับรู้ถึงความทุกข์ยากและสนิทสนมกับเชลยศึกเหล่านั้น จนได้แอบให้ความช่วยเหลือเชลยศึกซึ่งถือเป็นเรื่องเสี่ยงตายเป็นอย่างมาก
อาทิ ช่วยให้เชลยศึกยืมเงินในกรณีขัดสน โดยไม่กลัวว่าจะถูกโกง จัดหาเวชภัณฑ์ต่างๆ เครื่องใช้
ถ่านไฟฉาย ยาสีฟัน เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค ส่วนประกอบเครื่องวิทยุสื่อสาร รวมถึงแอบส่งจดหมายให้กับเชลยศึกโดยซุกซ่อนไว้ในห่อ เข่งผักผลไม้ หรือเครื่องใช้ต่างๆที่ญี่ปุ่นมารับไปทุกวัน
การแอบช่วยเหลือเชลยศึกอย่างไม่คิดชีวิตของนายบุญผ่อง ทําให้พวกเชลยศึกซาบซึ้งเป็นอย่างมากจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่ 2 ยุติลง นายบุญผ่องก็ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์จากรัฐบาลออ สเตรเลีย และอังกฤษพร้อมทั้งได้รับยศเป็นพันโทในกองทัพอังกฤษ และได้ถูกยกย่องให้เป็น "วีรบุรุษสงครามของทางรถไฟสายมรณะ" (A War Hero Named Boonpong of Deathrailway) มาจนถึงทุกวันนี้ ”
หรือการพูดคุยกับเชลยบ่อยๆทำให้บุญผ่องเกิดความเห็นใจ จึงตัดสินใจเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยคนที่ตนเองไม่รู้จักจะเป็นจริง...แต่มีประเด็นอยู่นิดหนึ่งคือ นายบุญผ่องอาจจะตัดสินใจเป็นฝ่ายสัมพันธมิตรก่อนที่จะค้าขายกับญี่ปุ่น เพื่อเอาการค้าบังหน้า จะได้แอบช่วยเหลือก็เป็นได้...
แต่ถึงอย่างไร การเสี่ยงชีวิตแบบไม่กลัวตายเช่นนี้ ปากแพรก กาญจนบุรี ก็เห็นจะมีแต่นายบุญผ่องคนดีนี่หละที่น่ายกย่องให้เป็นบุคคลตัวอย่าง...แต่ทำไมคนเมืองกาญจน์เขาไม่ยกย่องกันนะ...น่าสงสัยจุงเบยยย...ฮึๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น